Polska rasa kur ogólnoużytkowych wyhodowana pod koniec dziewiętnastego wieku. Charakteryzuje się ("tzw. galicyjskim") ubarwieniem, kolorowe upierzenie popielato- zielonożółtą(kogut) i jasno-zielono-żółtą (kury) barwę skoków. To osobliwe ubarwienie wynika z tego, że kury te posiadają w naskórku żółty barwnik ksantofil i w skórze właściwej barwnik czarny melaninę, obecność tych dwóch kolorów sprawia wrażenie optyczne, sugerujące zielone zabarwienie nóg.
Zielononóżka jest przystosowana do chowu w warunkach naturalnych. Odporna jest na choroby i trudne warunki klimatyczne. Idealna do wypasu na pastwiskach i nie wymaga stosowania hormonów lub antybiotyków. Odpłaca za to specyficznymi jajami (czyt. zakładka jajka zielononóżki).
Charakterystyczny dla tej rasy silny instynkt macierzyński, cechuje je mocny instynkt kwoczenia i samodzielność w zdobywaniu pokarmu. Kurki i koguty chętniej drapią i szukają same pożywienia niż korzystają z nałożonej paszy.
Kury zielononóżki ponad wszystko kochają wolność – świeże powietrze, przestrzeń, trawę i słońce. Dlatego nie są to ptaki do chowu przemysłowego, gdzie nie ma wybiegów, wolnej przestrzeni i naturalnego światła. Rasa ta lubi przechadzać się po otwartych pastwiskach, zajadając się świeżą zieleniną, niewielkimi owadami, a także jaszczurkami i żabami. Kura trzymana w klatce narażona jest na większy stres niż ta na wybiegu, co wpływa na jakość jaj. Dlatego przy jajkach zielononóżek często pojawia się hasło „Szczęśliwe jaja od szczęśliwych kur".